ظلـم از نَـفَـس حـقِّ تو مدهـوش نشد            این شـدّت غـربـتـت فـرامـوش نـشد
حرف دل و ایمان تو هم گـوش نشد            تـبـعـیـد شدی نـور تو خـامـوش نشد

آن جلوه که فانی نشود نـور خداست
این درد غـریـبی تـو درد دل ماست

آقـا تــو بـرای هـمـه حـجّـت بــودی            نزدیک سه سال کـنج غـربت بودی
پـشت سر هـم مـیـان ظـلـمـت بودی            دلـگـیـر از این هـمه مـصیبت بودی

حـقـانـیـتـت از سـخـنـت پـیــدا بــود
شـش سـال امـامت تـو در دلـهـا بود

اشک غـمت از چـشم ترت می‌ریزد            آشـفـتـه‌ای و بـال و پـرت مـی‌ریـزد
خون لخته فقط دور و برت می‌ریزد            انـگــار تـمـام جــگــرت مـی‌ریــزد

هـر بـار تـو نـام مـادرت را بُــردی
با هر قدمت فقـط زمین می‌خـوردی

صد شکر که خـیزران نخـوردی آقا            شمـشـیر از این و آن نـخـوردی آقـا
سـرنـیـزه که از دهـان نخـوردی آقا            از حـرمـلـه و سـنـان نـخـوردی آقـا

صد شکر به جـنـجال نـیـفـتـادی تـو
تــنــهـــا ته گـــودال نـیـفـتــادی تــو

صد شکر به پای دخترت خار نرفت            نـامـوس تو در مـیـان انـظار نـرفت
یا خـواهـرتـان در دل بـازار نـرفت            هـر کوچه به سـلـسله گرفـتار نرفت

زیـنـب وسـط مـجـلس می… یـا الله
لا یـــوم کــیــومـک ابــاعـــبــدالـلـه